Omlet się smaży – brzmi, jakby radził sobie sam, nie? – więc łapię za widelec i nakładam twaróg, truskawki, banana na omleta Pana Męża. Równomiernie z tym twarogiem, owocki symetrycznie, estetki nie tylko pod insta robią ładne śniadania. I wnet myśl o tym drugim, pozostawionym samemu sobie, już brunatnym, jak mniemam i cóż, nie mylę się. Multisrasking.
Albo owsianka w połączeniu z serialem. Nie wiesz, kiedy zjadasz, jak smakowało, nie widzisz tego rozmoczonego w mleku owsa, który zdobi cudnie teraz dekolt Twój. Multisrasking.
Niby post piszę, ale mi się znudzi, rozproszy, zachce innego coś, więc maila otwieram i wnet zasypuje mnie kilka arcyważnych pytań na wczoraj i dwa smoki do zabicia i jeszcze widzę, że w sklepie awaria i kuzynka o poradę prosi i kurier właśnie do drzwi dzwoni, a nie, to jednak zakupy, rozpakować trzeba, do lodówki włożyć, jak to już po jedenastej?! Multisrasking.
Multisrasking
Obawiam się, że wmówiono nam, że multitasking to modny jest i cool. Że to takie coś, co robią ludzie w Stolycy, więc są tak bardzo do przodu, że nigdy TU. I te wszystkie modne matki, co z karierą macierzyństwo przeplatają, jak obwarzanek na rynku w Krakowie. I fit w dwa tygodnie po porodzie i same gotują dwa dania z deserem w dni powszednie, bo w weekendy antipasti jeszcze są.
Jakiś czas temu byłam bardzo multi. Uczyłam się w collegu, pracowałam na etacie, realizowałam zlecenia foto i pisałam rudego bloga. Zaliczyłam też przeprowadzkę, a jakże. Dostałam w tym okresie zatrważającą ilość maili i wiadomości. Treść była podobna – podziw i chęci, by dawać z siebie więcej, upchnąć w tej dobie wszystkie oczekiwania i jeszcze SPA se w łazience zrobić wieczorem.
A nie było czego podziwiać i chcieć.
Byłam wykończona. Zmęczona. Padałam na ryj.
Ogrom obowiązków wzięłam na siebie na czas określony i bardzo świadomie, ale ten multitasking, choć zaplanowany, to wciąż multisrasking. Leciałam na sesję foto, a myślami krążyłam wokół notki na blog. Jadłam i czytałam materiały do collegu. Efekt? Wieczny pęd, multum stresu, napięcia i ciągłe zasypianie z myślami oooolaboga, jeszcze tyle rzeczy do zrobienia!
Nigdy w życiu nie chciałabym powtórki z tej jakże wątpliwej rozrywki.
Ptactwo precz!
Już nie łapię kilku srok za ogon.
Mam to szczęście, że dość szybko nauczyłam się, że dobra organizacja polega przede wszystkim na eliminacji. Wyrzucam mniej istotne zadania, by mieć czas na te naprawdę ważne. Jeśli chcecie, z chęcią opowiem Wam o tych wszystkich rzeczach, których nie robię, dajcie tylko znać ;)
Jeszcze nie tak dawno, chwilę po przeprowadzce do Polski, podzieliłam swój dzień pracy na bloki. Był czas na sklep, bloga, medytację, tworzenie nowych produktów, obsługę klientów, spacery, gotowanie. W efekcie ledwo zdążyłam się wdrożyć w jedno zadanie, budzik oznajmiał, że pora na zmianę. Bleee!
I tak wypracowałam sobie nową metodę pracy, którą stosuję już od wielu miesięcy i, cóż, przyjaźnimy się:
Singletasking ekstremalny
Moje bloki zadań rozciągnęły się do maksimum. Potrafię przez miesiąc pracować nad nowymi produktami, albo przez dwa tylko notki na blog pisać. W 2 dni „naprodukować” zdjęć na insta, na następne kilka tygodni.
Przykład? Proszę bardzo – ostatni blok „pisanie tekstów na rudego bloga” zaliczyłam w drugiej połowie września. Wszystkie teksty, które przeczytaliście do tej pory (za wyjątkiem podsumowania roku oraz tekstu o zarabianiu na blogu), czekały sobie na publikację od kilku miesięcy! Facebook dokładnie tak samo – większą część działań planuję na miesiące do przodu i spokój święty mam. Jak mnie jakaś myśl nachodzi, nic nie stoi na przeszkodzie, by jednak za telefon złapać i swoje aktualne 3 grosze wtrącić.
Do końca lutego pracuję nad wpisami na blog, a marzec będzie miesiącem pracy nad kursem.
Zadania wykonane na długie tygodnie przed terminem, przynoszą mi spokój ducha. Gorsze samopoczucie? Choroba? Wyjazd? Spoko loko, mogę odpuścić, odpocząć.
Dla mnie taki komfort jest nie do przecenienia.
Multisrasking jest na powrót multitaskingiem w przypadku błahostek, rutyny dnia codziennego. Ot, nic złego w słuchaniu podcastów podczas ścierania kurzu. A gdy nakładam hybrydy lubię oglądać Desperate Housewives. Jak reguluję brwi też. W ogóle jestem wielką fanką „Desperatek” i one są dobre w każdym momencie. No okej okej, już się przywołuję do pionu.
Zdaję sobie sprawę, że wielozadaniowość to czasem jedyny „ratunek” dla bardzo zapracowanych jednostek, ale do przemyślenia zostawiam Wam jedną tezę, czy nie warto byłoby czasem po prostu pobyć samemu z własnymi myślami? Ja wiem, że pragniemy się douczać, piąć. Ale sprzątanie może być niezłą formą medytacji. A medytacja może być tym, czego właśnie Ci teraz potrzeba.
Jestem szalenie ciekawa, czy zgodzisz się ze mną w kwestii multisraskingu ;)
Jakie są Twoje ulubione metody pracy?
Wydaje się, że multitasking to nie jest robienie wielu rzeczy jednocześnie. To raczej szybkie przeskakiwanie od jednej do drugiej. Dla nas to strasznie męczące. Lepiej skupić się na jednej i zrobić ją wystarczająco dobrze, a nie perfekcyjnie. Świetny tekst. Marta & Olek.
…skąd ja to znam… ale potrzeba czasu, żeby wyprostować ten bieg i samemu siebie wsadzić na właściwy tor. Czasu.
Świetny tekst, dziękuję!
Też tak mam czasami. Przeważnie jak wezmę się za kilka rzeczy naraz to okazuje się potem, że albo nic nie jest skończone albo zrobione byle jak, a ja wykończona.
No właśnie, tego nie cierpię – zaczęte, rozkopane projekty, z których nie jestem zadowolona, efekty opłakane i ja w opłakanym stanie też.
W zupełności. Do końca studiów żyłam w takim pędzie: studia, 3 prace, dodatkowe projekty. Do tego stres, ciagłe niedospanie, brak czasu na jedzenie, życie prywatne, nagłe wypadki. Aż pieprznęłam większość rzeczy po ubiegłych wakacjach i od tamtej pory uczę się uważności :)
A co się stało Marta, że nagle zaszła w Tobie taka zmiana? Po prostu miałaś dość, czy stało się coś, co zmieniło Twój sposób patrzenia na obowiązki, odpoczynek, relaks.
To rzeczywiście sposób na życie warty roważenia. Ostatnio tonę w tym całym multitaskingu. Od jednej rzeczy do drugiej, później trzecia i czwarta. Na chwilę wracam do pierwszej, przeskakuję do trzeciej, nadrabiam czwartą. Zasypiam, a kot w ramach budzika wskakuje na kołdrę o piątej rano. I dobrze, bo wieczorem zapomniałem nastawić… Czytaj więcej »
Marcin, nie chcę generalizować, każdy z nas ma inne najważniejsze rzeczy do zrobienia na świecie. Jestem jednak już w takim wieku, że mogę powiedzieć z doświadczenia. Jeśli wszystko na twojej liście zadań jest priorytetem, to tak naprawdę nie masz ich wcale. Taki jeden prosty przykład, wybierz jedną rzecz, która dzisiaj… Czytaj więcej »
Marcin, Beata dobrze pisze z tym priorytetyzowaniem. Ja już dawno zdałam sobie sprawę, że ci, których postrzegamy jako zorganizowanych, zapracowanych (czasem takich też podziwiamy, a nawet im zazdrościmy), to w gruncie rzeczy osoby, które wiedzą, że nie da się zrobić wszystkiego, a więc skupiają się na PRIORYTETACH. Spróbuj!
Długo się nie odzywałem, ale OK dziewczyny. Porządkuję kwestię priorytetów :)
Lubię się skupić na jednej rzeczy wykonywanej w danym momencie. Nawet ze sprzątaniem czy zmywaniem tak mam ;)
Muszę koniecznie wypróbować blokowanie zadań, choć może w nie aż tak ekstremalnym wydaniu, jak u Ciebie :)
Obiecaj, że dasz znać, jak się „blokowisko” sprawdza u Ciebie!
Ależ ja pięknie na ten Twój post trafiłam. Dosłownie chwilę wcześniej myślałam o tym, że czas skończyć z życiem, jakie prowadzę. Mnóstwo obowiązków, które sama sobie na głowę nałożyłam z myślą o poprawieniu bytu mojego i rodziny. Myślałam, że dam radę, ale nic z tego nie wynika. Nic nie jest… Czytaj więcej »
Idealnie się zgrałyśmy zatem. Trzymam kciuki Magda!
Dziękuję :-)
Mądre łączenie rzeczy – jak wspomniany podcast przy sprzątaniu – jest ok. Ale nienawidzę jak mi ktoś robienie dużej rzeczy przerywa jakimiś nieistotnymi pytaniami z gatunku „jestem leniem i nie poszukam w mailu choć to już od Ciebie dostałem”. Nauczyłam się więc ignorować maile tak długo jak ktoś nie raczy… Czytaj więcej »
Emilia, a wiesz, że ja już np. nie odpowiadam na maile, które są niepoprawnie napisane/pytają o to, o czym gadałam tysiąc razy na blogu/roszczeniowe i od kiedy sobie tak postanowiłam (że nie muszę, nie mam obowiązku, nic mnie nie zobowiązuje i nie rozlicza z tego) to z radością odpisuję na… Czytaj więcej »
Natalia, zgadzam się z tym, co napisałaś! Obowiązków wciąż przybywa, tak wiele rzeczy by się chciało zrobić, ale zwyczajnie nie mamy na to wszystko czasu. Przynajmniej nie tyle, żeby zrobić je wszystkie dobrze. A przede wszystkim żeby ćwiczyć bycie tu i teraz. Paradoksalnie odkąd urodziła mi się dwójka dzieci (i… Czytaj więcej »
Ale super, że sobie tak to mądrze poukładałaś. Widzisz, priorytety i jakoś da się brnąć do przodu, choć pewnie nie raz miałaś ochotę tym rzucić, bo takie dni ma każdy. Podzielisz się przepisami na te zdrowe dania? Skąd je czerpiesz?
Cześć Natalia! Tak, oj nie raz i nie dwa miałam ochotę to wszystko rzucić i płynąć z prądem. Ale moja motywacja do zmian była silniejsza niż chwilowe słabości. U mnie zdrowe odżywianie zaczęło się od informacji o cukrzycy ciążowej w drugiej ciąży 4 lata temu. To był zwrot, po którym… Czytaj więcej »
Zabawie się to czyta, mając na komputerze przy okazji uruchomiony notes, aby napisać post gościny oraz program do obrabiania zdjęć. Marzec musi stać się miesiące na zmianę tego robienia wszystkiego na raz. Dzisiaj akurat mi to nie przeszkadza, ale są dni, kiedy przyprawia mnie to o łzy, bo z niczym… Czytaj więcej »
Plan plan plan. Lista zadań – ułożona priorytetami. To są moje metody. Dzięki temu, jak zrobię najważniejsze zadanie dnia (np. napiszę notkę na blog), to potem, gdy ktoś nas odwiedzi/rozboli mnie głowa/zaplanuję spacer, nie mam wyrzutów sumienia, bo najważniejsze zadanie już dawno zrobione, a reszta jest opcjonalna.
To jest super, co napisałaś, ale nie zawsze sprawdza się w przypadku etatu. W pracy owszem staram się robić wszystko wcześniej i nie zapieprzać jak dziki osioł tuż przed deadlinem, ale w międzyczasie pojawia się oczywiście milion spraw od współpracowników, które wymagają zajęcia się nimi „na już”. Zwłaszcza jak praca… Czytaj więcej »
Strasznie to trudne jest, przestawić się na nie-multitaskingowy styl pracy, jak przez lata praktyka przekształciła się w nawyki. Ale zdanie sobie sprawy, że się tak daleko nie zajedzie, to ważny pierwszy krok.
Ups. chyba mój pierwszy komentarz na Rudym blogu, choć poczytuję od jakiegoś czasu :)
Joanna, super, że się ujawniłaś!
Oh jak ja bym chciała napisać wszystkie posty na bloga na kilka miesięcy w przód ;) mam taki plan od długiego czasu bo pomysłów i tematów to mi na cały rok wystarczy, ale przy pracy na pełen etat, obowiązkach, hobby, sporcie, wyjazdach w weekend, spędzaniu czasu z bliskimi i rzeczach… Czytaj więcej »
Zdecydowanie muszę nad tym popracować :)))
O tak! Coś mi to zdjęcie przypomina. Moja młodsza córka w korporacji, a popołudniami z dzieckiem i myślami, ajfonem również w korporacji. Masakra straszna… Ja wiem, kasa, awans są ważne, ale zdrowie najważniejsze. No, a ja nie lepsza, chociaż staram się. Jeszcze w międzyczasie głaszczę koty:))) Pozdrawiam :)
Tak, wmówiono nam, że multitasking jest obowiązkowy. Nie tylko w korporacjach. Nawet w mniejszych firmach (które aspirują do tego miana – nie wiem po co), wmawiają nam, że tylko tak jesteś właściwym człowiekiem na właściwym miejscu. Nie da się tak na dłuższą metę. Ani to zdrowe ani efektywne. Tak jak… Czytaj więcej »
Super, że sobie tak to mądrze ogarnęłaś.
Nauczyłam się tego od mądrzejszych od siebie. :)
I też bym chciała przystopować… albo pracować tylko nad jedną rzeczą cały miesiąc
Nie lubię takiego trybu jakim jest multitaskin, choć zdarza mi się go stosować.
Lepiej jednak wykonywać wszystko pojedynczo i dokładnie.
potwierdzam…multisrasking stosuję i wiecznie pędzę, lecę, nie zdążam, denerwuję się i zawalam terminy….dlatego właśnie zaczynam ukladać nowy plan. Dziękuję :*
Ania, podziel się potem tutaj efektami po kilku tygodniach, okej? Choćby bardzo ogólnie, ale daj nam znać, jeśli spróbujesz nowego trybu.
Obiecuję ?
Dobrze jest wypracować swoją własną rutynę. Znaleźć złoty środek. Można czasem wsunąć śniadanie przy ulubionym serialu, ale dobrze jest też raz na czas skupić się tylko na doświadczanych smakach. Są tacy, którzy nie mogą jednocześnie rozmawiać i słuchać muzyki, są tacy, którym wielozadaniowość wychodzi świetnie. Najważniejsze to ze spokojną głową… Czytaj więcej »
Moja głowa nie jest spokojna, gdy mam natłok zadań i wszystko jest „na wczoraj”. No dobra, w najlepszym przypadku „na już” :D
Oczywiście masz rację, że dla każdego coś innego, ja piszę ze swojego punktu widzenia, bazując na własnych doświadczeniach.
Moim zdaniem multitasking, jako robienie stu rzeczy na raz jest kompletnie bez sensu, choć ciągle o tym zapominam. Jednak jest też taki dobry multitasking,czyli na przykład jazda samochem i nauka języka z płyty. Niestety często łapię się tej gorszej opcji i muszę się jej wreszcie oduczyć?
trafione! przez multisrasking i ogromne ambicje czuję się jakbym zmarnowała cały semestr. ledwo co pamiętam! zmieniłam to, medytuję, żyję wolniej i z powrotem czuję swój mózg ;)
<3
Już po pierwszych linijkach posta miałam w głowie komentarz „Multitasking jest spoko, jest ważny, jest fajny, ale odrzucić i zhierarchizować wszystkie zadania – to ważniejsze”. Na szczęście o tym napisałaś, ufff. JestRudo urat(d)owane! :D
Swięte slowa Natalio, przechodzilam przez cos podobnego: praca, dom, dzieci, blogi i jeszcze jak to wszystko pogodzic. Az w koncu wysiadla mi motywacja. Teraz dopiero odbudowuje ja powoli. Po raz kolejny przekonalam sie na wlasnej skórze, ze nic sie nie wskóra kosztem zdrowia. Pozdrawiam serdecznie Beata
Na moje nieszczęście wszystko odkładam na później, czyli na ostatnią chwilę. Są dosłownie nieliczne przypadki, żebym napisała sobie „zapasową” notkę, a przez większość czasu blog leży odłogiem.
Pozdrawiam, Marzena
Ja tak się nie katuje. Lubię czasem mieć natłok zajęć i spraw na głowie bo wtedy jestem lepiej zorganizowana i czuję że zrobiłam bardziej pożyteczne rzeczy. Ale raczej wolę sobie niektóre rzeczy odpuścić niż katować się że to i to i to jeszcze do zrobienia. Tak na prawdę to my… Czytaj więcej »
U mnie tak jest z pomysłami – wiele ich i wszystkie muszą być jednocześnie realizowane. A tak się nie da, bo zawsze coś padnie i pozostanie jedynie „leżeć i …” ;)
Dzięki za te linki, przeanalizuję na pewno! My jemy dość zdrowo już od kilku lat, ostatnio chorobę przebyłam w czerwcu zeszłego roku (ostre przeziębienie w upale – okropność), ale imbir, miód i inne domowe sposoby i po 7 strasznych dniach zaczęłam wyglądać jak człowiek. Potem kilka miesięcy walczyłam z obniżoną… Czytaj więcej »
„Sprzątanie może być niezłą formą medytacji” – dobrze powiedziane. Ja podczas sprzątania co najwyżej włączę muzykę albo nasłuchuję jak się synek bawi i właśnie wtedy udaje mi się uporządkować myśli, plany podboju wszechświata itd. W ogóle, sprzątanie to jest dobry przykład na to jak multitasking słabo działa. Kiedyś próbowałam jednocześnie… Czytaj więcej »
Umiejetność eliminacji – zgadzam sie tego sie trzeba miauczeć i wcale nie jest łatwo … kolejny level to zaakceptować tą rezygnację, żeby sie nie zadręczać, że czegoś nie zrobiłam ? Fajny tekst!!!
U mnie multisrasking kończy się najczęściej nierobieniem niczego – tak dużo rzeczy do zrobienia, że aż nie wiadomo za co się zabrać.
No właśnie!
Zawsze myślałam, że multitasking to pozytywna cecha wyróżniająca mnie z tłumu. Niestety doprowadziła mnie do stresu, nerwic i wreszcie pytań – co tak naprawdę lubię robić. Przerażenie sięgało zenitu, gdy przez parę miesięcy nie umiałam odpowiedzieć. Dziś wiem, że żeby dokończyć pracę magisterską (i to w ciąży) muszę skończyć z… Czytaj więcej »