Codziennie rano dostajesz mdłości na samą myśl o kolejnych godzinach spędzonych w tym miejscu? Na hasło poniedziałek drży Ci głos i ręce, kiepsko sypiasz, a w tych snach szef goni Cię z łopatą? Jeśli zastanawiasz się, jak polubić swoją pracę, ten poradnik jest dla Ciebie. Dzięki tym kilku punktom chodzenie do pracy ma szansę ewoluować ze stresującego obowiązku w zwykłą rutynę.
JAK POLUBIĆ SWOJĄ PRACĘ – PORADNIK
Powtarzaj sobie, że nie masz wyboru.
To przecież ta nadzwyczaj potężna, niewidzialna siła osadziła Cię w tym budynku, z tymi ludźmi, na takim stanowisku. Jak w Simsach. Tylko gorzej.
Narzekaj. Byle dużo i często.
Każdy w koło musi mieć świadomość, w jak ciężkiej i niesprawiedliwej sytuacji umieścił Cię los. Ponoć wygadanie się działa jak terapia, gadaj więc w każdej wolnej chwili. Poza kichnięciem i momentami, gdy połykasz lunch. Biadol w windzie, w toalecie, podczas powitania, przy pożegnaniu też. Przygotuj listę awaryjnych powodów do marudzenia – gdy ktoś zwróci Ci uwagę, że się powtarzasz, wyciągasz ściągę i zaczynasz uskarżać się na pogodę, sytuację polityczną w Grecji, mdły smak ananasów tego lata i gęste gile córki syna brata żony teścia.
Spóźniaj się i wychodź przed czasem.
Rób to regularnie i ostentacyjnie. Najlepiej, gdybyś w trakcie pracy swoje obowiązki wykonywał nierzetelnie lub, czasem, nie wykonywał ich wcale. Niech zrozumieją, jak duży wpływ masz na swoją firmę, jak ważny jesteś i jak bardzo świat się wali, a tęczowe jednorożce umierają naprędce, gdy nie ma Cię w pobliżu. Kolejnym krokiem jest pełne smutku zdziwienie, gdy znowu nie dostałeś podwyżki. Właśnie…
…miej żal.
Najlepiej gdyby ten żal mieszał się z pretensjami i rozgoryczeniem. Pozycja roszczeniowa to jest dobra pozycja. Pozycja siły. Nie rezygnuj z niej tak łatwo. Tym im nieba uchylisz, a oni jakoś nigdy, nic.
Nie rozwijaj się.
Obraź się na cały wydział, departament czy co Ty tam masz i regularnie odmawiaj uczestnictwa w szkoleniach, meetingach i spotkaniach integracyjnych. Im więcej Cię nauczą, tym więcej będą od Ciebie chcieć, a jeśli się wahasz, wróć do punktu trzeciego i czytaj do skutku.
Codziennie odliczaj ile dni pozostało do weekendu, w piątek odliczaj godziny. Rób to głośno i dobitnie.
Przecież nikt nie ma przed sobą tygodniowego plannera, google calendar w komórce, tego na pulpicie i starego, poczciwego kalendarza w formacie A5 też nikt nie posiada. Bądź dobrym obywatelem, wzorowym pracownikiem i przydatnym kolegom – codziennie przypominaj wszystkim ile jeszcze dni pozostało do piąteczku. Najlepiej jakbyś dodał coś osobistego, plany na weekend jakieś, chlańsko, impry, śpiew, dziunie w hawajskich kieckach. A jak się nic szczególnego nie szykuje, spoko luz, opowiedz co robiłeś tydzień temu. Daj się poznać!
Hejtuj poniedziałki.
Najlepiej zacznij na początku niedzieli, żeby mieć pewność, że zdążyłeś. Nie zapomnij na tablicę na fb wrzucić jakiegoś super wymownego obrazka z demotywatorów czy innego kwejka.
I tkwij tam.
Miejsce, którego szczerze nienawidzisz jest przecież tym, w którym powinieneś spędzić kolejne tygodnie. Miesiące. Lata. Emerytura już w 2057!
Pomóż promować te postawy, podaj dalej!
I co więcej rób tak dalej, a jest duża szansa, że zarazisz tym swoich współpracowników i wtedy razem będziecie tak sobie mogli dogadzać. Całymu dniami, 5 razy w tygodniu po 40 godzin :). P.S Nieźle się uśmiałam. Super wpis!
Opis typowego korpoludka :D
Zaśmiałam się po przeczytaniu słów 'w snach szef goni Cię z łopatą’. Ja mam kolejny geodezyjny przykład, który pasuje tu idealnie: łopata to jedno z naszych podstawowych narzędzi (do kopania kamieni granicznych) więc mój szef nawet w realu goni mnie z łopatą :DDDDD
W takim razie pięknie wstrzeliłam się w Twoją tematykę! :D
chciałam zostawić komentarz, żeby sówka nie umarła, ale Świnka pozamiatała :P
Ej, ale ze smakiem ananasów faktycznie coś ostatnio jest nie tak… *smuteczek*
Myślałam, że tylko ja to zauważyłam!
Hahhahah, w swojej pracy dosyć często słyszę jak klienci rozmawiają o „gęstych gilach córki syna brata żony teścia” i pracy, której nienawidzą :D Zdecydowanie stosują się do poradnika!
biadolenie jest wspaniałe. Z rok wytrzymałam w miejscu w którym śniadanie jadło się od 9 do 11, potem od 12 do 13 drugie śniadanie a od 14:30 należało się przysposobić do wyjścia (uczesać, poprawić makijaż i czekać z torebką na kolanach i palcem na przycisku OFF komputera). To był długi… Czytaj więcej »
Jakiż urząd? Może zus?
Tylko dodam, że urząd miasta pracuje w bardzo podobny sposób :)
Myślę, że większość urzędów tak pracuje :)
nie, uczelniana biblioteka :)
Heheheheh, a co jak nie masz pracy, ponarzekam jak jest mi źle, że jej niemam i nie muszę mieć ;-)
NA podstawie obserwacji z około 5 lat pracy zauważyłem, że właśnie takie jednostki jak te co opisałaś nigdy nie muszą bać się zwolnienia, jakimś cudem takich osobników to po prostu omija. Z kolei ludzi ambitnych chcących faktycznie zrobić coś w firmie bo przecież „to między innymi od mojej przecież pracy… Czytaj więcej »
Masz rację! Nie mówię tu tylko o środowisku pracy, ale bardzo często jest tak, że obibokom się upiecze.
Podpunkt o poniedziałkach i piątkach są wyjątkowo denerwujące, wszyscy ci mówią o hejtowaniu poniedziałków, zwykle ludzie, którzy spędzają je tak samo jak ty :) A w zeszłym roku szkolnym tak totalnie nic nie robiliśmy w poniedziałki, że aż się dziwiłam kolegom z klasy, że mają chęć narzekać na konieczność pójścia… Czytaj więcej »
A jak cię jednak zwolnią, bo i taka niesprawiedliwość w miejscu pracy może człowieka dosięgnąć, to całemu światu udowodnij (słownie, bo po co się przemęczać) jak bardzo nie mieli racji i jak bardzo się na tobie nie poznali :P nie zapomnij o statach na fejsie i demotywatorach, jaki ten świat… Czytaj więcej »
ratuję sówkę ;)
Tak serio to norma w korpo ale oni to naprawdę chyba lubią, bo po co biadolić bez sensu? Musi być w tym jakiś głębszy sens :)
„Emerytura” już 2057? przeszły mnie dreszcze ;)
Spoko spoko. Do tego czasu wydłużą wiek emerytalny :)
W moim przypadku tak to mniej więcej wygląda, dlatego jednak lepiej obmyślać plan awaryjny. ;]
niby śmieszne, jednak są ludzie, którzy tak robią ;)
Dlatego raczej smutne. Jeszcze gorzej jak musisz z takimi ludźmi pracować.
w sumie, praca z takimi musi być katorgą ;)
Heh, czasami czytam wpisy na FB (głównie odnośnie poniedziałku) i zastanawiam się o co kaman. Ja z niecierpliwością czekam na poniedziałek, bo jest robota – jest kasa. Ale ja pracohol jestem ;)
Ja już kliknęłam „przestań obserwować” wszystkich tych, co to się wiecznie na fb użalają na swe marne życie. Polecam
Poniedziałek to taki sam dzień jak każdy inny. Nawet lepszy, bo po weekendzie jest energia. Jak nie energii, to znaczy, że w weekend za dużo się działo (pewnie noc muzeów ;)
Dokładnie. Jak jest dużo pracy to bardzo lubię poniedziałki, bo mogę w końcu ogarnąć zaległości (w weekendy ustawowo się opierdalam). Chociaż dzisiaj klienci powariowali. Dopiero śniadanie jem :(
Skoro o tej porze śniadanie, to Tobie się już nie opłaca kłaść spać :D
Nawet nie miałem tego w planach. Do rana posiedzę jak nic. Jutro też w pytę roboty a w środę cały dzień na targach. Jak dożyję do piątku, to pierwszy raz od dawna powiem „piątek, piąteczek, piątunio” :)
Takie śniadanie na kolację. Rano pojedź razem z mlekiem. Ma najszybszy transport ;)
Problem, pracuję w domu :)
No to pozostaje zamawianie śniadania do łóżka, albo kroplówka.
Planowałam się co prawda zwolnić z mojej znienawidzonej pracy ale może jednak po prostu skorzystam z Twojego mini przewodniczka :)
Dobry tekst. I jaki prawdziwy. Niestety przyszło mi z takimi ludźmi pracować – to w mojej instytucji ponad 50 %. Są osoby, które tak właśnie spędzają lata świetlne w pracy – jak ich zapytasz dlaczego nic z tym nie zrobią to uważają się za najmądrzejsze jednostki pod słońcem i w… Czytaj więcej »
Nie pomyślałam o tym, jak bardzo może dołować towarzystwo takich osób. Osobiście staram się odcinać od „beznadziejnych przypadków”, po co marnować czas i energię na takich, jednak zdaję sobie sprawę, że w pewnym momencie człowiek tym przesiąka i sam łapie się na hejtowaniu poniedziałków. Dzięki za pozdrowienia!
Ja w tym roku, po kilku latach w korpocyrku, wreszcie powiedziałam dość. Od maja cieszę się swobodą, wietrzę głowę, a dziś…dziś idę zarejestrować własną firmę :) Zmiany nie są łatwe, zwłaszcza jeśli nie ma się pomysłu na to co dalej. Czy mój pomysł wypali, tego nie wiem. Ale wiem, że… Czytaj więcej »
Korpocyrk mówisz, tego jeszcze nie słyszałam! W każdym razie cieszy mnie, że są ludzie, którzy, owszem, boją się próbować (któż się nie obawia takich zmian), jednak ten strach pokonują i próbują zmienić swoje życie. Co planujesz?
W skrócie- sklep połączony z pracownią hobbystyczną (organizacja różnego rodzaju warsztatów/kursów typu tapicerowanie, szycie itd.). Ja sama zajmuje się odnawianiem mebli i w tej dziedzinie chciałabym się dalej rozwijać.
Próbuję sobie wyobrazić firmę z taką polityką personalną… ;)
Hah uświadomiłam sobie właśnie, że jednak lubię swoja pracę ;) Może za wcześnie na osądy po dopiero miesiącu przepracowanym w tym miejscu ale już zdarzały mi się dni, że szłam do pracy jak na egzekucję. Wiem jednak, że robię to w konkretnym celu- żeby się rozwijać, czegoś nauczyć, zdobyć doświadczenie… Czytaj więcej »
Widzę, że masz dobre podejście i jesteś skupiona na celach (które wcześniej obmyśliłaś). Będą z Ciebie ludzie! :P
A ja marudziłam na swoją poprzednią pracę i nawet dobrze się to skończyło, bo po 1,5 roku takiego marudzenia dotarło do mnie, że to nie jest miejsce dla mnie i odeszłam. Oczywiście nigdy się nie spóźniałam i zawsze rzetelnie wywiązywałam się ze swoich obowiązków. U mnie problemem nie była praca… Czytaj więcej »
Prowadzenie swojej działalności zawsze wiąże się z ciężką pracą, ale fajnie, że jesteś tego świadoma i… zadowolona!
Offtop. Chętnie bym poczytała o robieniu zdjęć na wakacjach. Często
robimy fotki z zabytkami, więc aby je zmieścić stosujemy różne
perspektywy itp. Jak robić to lepiej?
Fotki wakacyjne to bardzo szeroki temat, każdy może fotogrfaować w inny sposób, inne rzeczy.. dałaś mi do myślenia. Jak już zakończę ten proces, powstanie i wpis. :)
Odliczaj dni do wymarzonego urlopu. A jak już będziesz na urlopie, koniecznie napisz na fb „w końcu urlop!”, żeby poprawić humor współpracownikom :-)
Ach, ten syndrom poniedziałków na Facebooku! Ograniczam w ten dzień społecznościówki – zupełnie poważnie – mój umysł protestował czytając zalewające ścianę demotywatory i narzekania ;) Ale Twoja końcówka o emeryturze – <3
Gdybym planowała zostać na etacie, obawiam się, że ta data jest jak najbardziej realna.. Dlatego wolę skupić się na sobie. A co do fb – ja przestałam obserwować takie osoby, resztę wywaliłam ze znajomych.
A ja chciałam Ci podziękować (i uratować jedną sówkę). Twój blog sprawił, że zaczęłam rozwijać swoją pasję, jaką jest fotografia. Zawsze chciałam się tym zająć na poważnie, ale nie wiedziałam od czego zacząć.
Aktualnie jestem stażystką w studiu fotograficznym i pierwszy raz czuję, że można kochać swoją pracę ^^ Dziękuję!
Bardzo bardzo miło mi się czyta takie wiadomości, bo utwierdzają mnie w przekonaniu, że blogowanie ma realny sens i wartość. Dziękuję.
Wspólne odliczanie do weekendu może bardzo fajnie zintegrować zespół. Wystarczy co miesiąc wymyślać nowy sposób na odliczanie :)
Ty to jesteś z tych kreatywnych, co? :P
Nie przesadzałbym, ale wolę patrzeć na świat przez różowe okulary niż szare.
Dlatego nie będę starała się polubić swojej pracy.. Ja po prostu znajdę taką pracę, którą będę już lubiła :D
Uwielbiam takie teksty z przymrużeniem oka. :) Ale niestety wielokrotnie słucham, jak ktoś narzeka na swoją pracę. I się wtedy zastanawiam – to po jakiego grzyba tam pracujesz? Potem przychodzi druga myśl: czy ja też tak będę za rok, gdy skończę studia? Do tej pory zaliczyłam kilka zleceń i miesięczny… Czytaj więcej »
A ja napisze na przekór. Lubię swoją pracę. Czuję się w niej potrzebna a klientami (pierdołami) czasami mam do czynienia. cieszy mnie bardzo jak ktoś mi podziękuję i powie kilka miłych słów. na koniec dodam ze jestem urzędnikiem państwowym
To miło, że napisałaś coś dla przeciwwagi :)
Haha! Ja jestem przykładem takiego osobnika :) Zawalono mnie pracą tak, że wylądowałam u osteopaty, w ramieniu mi grzechotało, jak w grzechotce mojej małej siostrzenicy, w palcach dostałam zapalenia stawów od wielogodzinnego klikania i skrolowania myszką.. Wciąż nas straszono zwolnieniami, wiecznie na podwyżki nie było pieniędzy…dla nas nie było, w… Czytaj więcej »
Brakowało mi tej ironii:) Dużo słyszę takich tekstów ale staram się omijać takich ludzi, których jest naprawdę dużo. Zastanawiam się jak długo można funkcjonować w ten sposób. Bo tak naprawdę to kopanie sobie grobu od środka i wpadanie powoli w deprechę. Ten syndrom nie występuje w tylko w korporacjach ale… Czytaj więcej »
Ironia i sarkazm – proszę bardzo, wyrobiłam normę na kilka tygodni! :P
Uwielbiam poniedziałki!
Serio? No to smuteczek, bo okazuje się, że rok temu totalnie nie wiedziałam jak żyć rzucając w cholerę pracę, która doprowadzała mnie codziennie na skraj rozpaczy. No i po co zmieniłam swoje życie o 180 stopni? Nie mogłaś napisać tego tekstu w sierpniu 2014? Miałabym takie piękne życie…
Jak zwykle, ruda i ten jej kiepski timing.
[…] Rudej możecie przeczytać o tym, jak polubić swoją pracę. Poradnik dla przekornych, którzy z uporem maniaka twierdzą, że bloger nie zawsze ma rację. […]
Opis typowego korpoludka :D :))) A tak z innej beczki, prosze powiedz szczerze co myslisz o szkoleniu z metodą Instatnt Inflence http://www.inicado.pl/kurs?cid=7210